Hondsdraf (Glechoma hederacea) is een algemeen voorkomende plant die behoort tot de lipbloemenfamilie (Lamiaceae). Het is een geurende plant die 15-60 cm hoog kan worden. Het blad is niervormig, langgesteeld en met een gekartelde rand. Hoe zonniger de standplaats, des te kleiner zijn de bladeren.

Hondsdraf is een overblijvende, plant met ook in de winter aan de hoofdstengel groene, kruisgewijs geplaatste bladeren. Hondsdraf gedijt ook in de schaduw met kruipende stengels waarbij op de knopen rechtopgaande bloemstengels verschijnen. Hondsdraf heeft 2 soorten bloemen: twee-slachtige en alleen functioneel vrouwelijke bloemen. Op deze laatste vliegen de bijen vaker omdat de bloembuis korter is dan de tweeslachtige bloemen. De plant wortelt op de knopen.

De bloemen staan in armbloemige schijnkransen in de oksels van de bladen. De bloemkroon is paarsblauw, soms lila, zelden wit (april–juni). De bloei is van april tot en met juni. Behalve de gewone hondsdraf met tweeslachtige bloemen bestaat er ook een vorm met de helft kleinere, vrouwelijke bloemen.


De naam hederacea betekent klimopachtig, wat verwijst naar de kruipende groeiwijze en ook de bladvorm, die in de verte aan klimop doet denken. Vroeger was deze aangenaam geurende plant een gewaardeerd koorts- en wondmedicijn. De naam is waarschijnlijk afkomstig van het Gotische woord 'Gunderaba' dat wonddrank betekent. De plant is echter zwak giftig en wordt nauwelijks meer medicinaal gebruikt. Hommels en bijen knagen vaak de kroonbuis aan en halen er de honing uit zonder de bloem te bestuiven.